Με τη ραγδαία αύξηση της παχυσαρκίας παγκόσμιος μιλάμε πλέον για επιδημία και όντως σήμερα η παχυσαρκία θεωρείται μια χρόνια εξελισσόμενη υποτροπιάζουσα νόσος, με τα ποσοστά ύπαρξής της να μοιάζουν εξωπραγματικά.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ωστόσο δηλώνει ότι η παχυσαρκία μπορεί να προληφθεί.
Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει να γνωρίζουμε πως προέκυψε η παχυσαρκία να εξελιχθεί σε επιδημία.
Παρακάτω θα δούμε μερικές από τις αιτίες που προκλήθηκε αλλά σίγουρα όχι τις μοναδικές καθώς η παχυσαρκία είναι αποτέλεσμα πολλών διαφορετικών αιτιών όπως η κληρονομικότητα, οι μεταβολικές διαταραχές, κ.α.
Αρχικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η επιδημία της παχυσαρκίας ξεκίνησε γύρω στο 1975 όταν πρωτοβγήκε η οδηγία για μείωση των λιπαρών στη διατροφή μας. Από κει και μετά είναι εμφανές ότι τα περιστατικά παχυσαρκίας άρχισαν να αυξάνονται.
Εκείνη την περίοδο για να αντισταθμίσουμε την έλλειψη που προκαλούσε η μείωση των λιπαρών στην διατροφή μας αρχίσαμε να προσθέτουμε ζάχαρη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα επιδόρπια γιαουρτιού που για να έχουμε την δυνατότητα να τα καταναλώνουμε χωρίς τα λιπαρά τους (0% ή 2%) αυξήθηκαν οι αρωματικές ύλες και η ζάχαρη που περιέχουν.
Έτσι βλέπουμε ότι από το 1975 άρχισε να αυξάνεται η ζάχαρη και σχετικά κοντά στο 1900 μαζί με την συνεχή αύξηση της ζάχαρης στη διατροφή άρχισαν να εκτοξεύονται και τα περιστατικά παχυσαρκίας.
Σε αυτό ένα μεγάλο ρόλο έχει παίξει όχι τι τρώμε αλλά τι πίνουμε.
Δεν ξεχνάμε ότι τα φρούτα είναι για να τα τρώμε και όχι για να τα πίνουμε γιατί είναι πλούσιά σε ζάχαρη.
Είναι εμφανής και πάλι η αύξηση κατανάλωσης ανθρακούχων ροφημάτων και των χυμών.
Γενικότερα βλέπουμε ότι και τα γεύματα μας έχουν μεγαλώσει καθώς παρουσιάζεται μια αύξηση ύψους 20% στην καθημερινή πρόσληψη θερμίδων, περίπου 400 θερμίδες επιπλέον.
Αυτό μπορεί να σημαίνει εκτός από μεγαλύτερο γεύμα ίσως και γεύμα μεγαλύτερου ύψους θερμίδων.
Σημαντικό ρόλο έχει και η μείωση της κίνησης μας καθημερινά όχι μόνο επειδή πλέον η χρήση του αυτοκινήτου για να μετακινηθούμε είναι όλο και πιο συχνά αλλά έρευνες δείχνουν ότι έχει μειωθεί και η κίνηση μας της ώρες εργασίας.
Με αποτέλεσμα όταν τρώμε περισσότερο και κινούμαστε λιγότερο το θερμιδικό ισοζύγιο να είναι θετικό όποτε φυσιολογικά παχαίνουμε.
Ακόμα φαίνεται ότι η κατανάλωση “πρόχειρου φαγητού” που είναι σε συνεχή αύξηση από το 1970 και μετά είναι βασικός παράγοντας στην εμφάνιση όλο και περισσοτέρων περιστατικών παχυσαρκίας καθώς μειώθηκε η κατανάλωση σπιτικού φαγητού.
Σε συνδυασμό με την πιο εύκολη πρόσβαση στο φαγητό καθώς αρχίζει να γίνεται πιο φθηνό από ποτέ δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε πως προκύπτουν τα αποτελέσματα.
Ένας ακόμα λόγος είναι η συνεχή μείωση του ύπνου. Αυτό έχει να κάνει τόσο με τη μείωση του χρόνου που πραγματικά κοιμόμαστε αλλά και με την ποιότητα του ύπνου που κάνουμε.
Τέλος είναι φανερό όπως βλέπουμε ότι κάθε μια αλλαγή σε έναν από τους βασικούς πυλώνες υγείας διατροφή, άσκηση, ύπνος και το στρες που προκαλείται επιφέρει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία μας.
