Εμπνευσμένο από το άρθρο των NewYorkTimes που γράφτηκε μελετώντας την μακροζωία των κατοίκων της Ικαρίας: το νησί που οι κάτοικοι ξεχνούν να πεθάνουν Ο πιο εύκολος τρόπος να ζήσεις μια μικρή και ασήμαντη ζωή είναι να υπάρχεις και να παρακολουθείς τον κόσμο γύρω σου αντί να συνεισφέρεις με όποιον τρόπο σε αυτόν.
Την έμπνευση για το συγκεκριμένο άρθρο την πήρα από μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στους New York Times για την μακροζωία που αποκάλυψε ότι οι άνθρωποι που ζούσαν περισσότερο όχι μόνο είχαν πιο υγιής συνήθειες και τρόπο ζωής αλλά κυρίως συνδεόντουσαν με τους συνανθρώπους τους. Επισκέπτονταν τους γείτονες, δίδασκαν εθελοντικά μαθήματα σε τάξεις, τιμούσαν τα ήθη και τα έθιμα, περνούσαν τις παραδόσεις στα παιδιά τους. Με άλλα λόγια συνείσφεραν στο κόσμο γύρω τους.
Η πεποίθηση ότι αξίζω με κρατάει ζωντανό: Συνεισφέρω, αλλάζω, δρω, αναλαμβάνω την ευθύνη, συμβάλω, δημιουργώ, επηρεάζω. Αυτό αυξάνει την αίσθηση προσωπικής αξίας την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθησή μας. Πρακτικά όταν μιλάμε, γράφουμε, δρούμε, αλληλοεπιδρούμε με τους ανθρώπους γύρω μας συμβάλουμε με τον τρόπο μας στο κόσμο.
Ακούγεται αυτονόητο και εύκολο. Θεωρούμε ότι όλοι το κάνουμε αλλά πραγματικά, το αμφισβητώ στην εποχή μας. Ίσως λίγο το έχουμε «χάσει» στο διαδίκτυο. Σκέψου πόσο χρόνο μέσα στην ημέρα καταναλώνεις μπροστά στον υπολογιστή. Γενικότερα πόσο χρόνο δαπανάς ασχολούμενος με κάτι που έχει δημιουργήσει κάποιος άλλος. Αφαίρεσε τις ώρες που κοιμάσαι, αφαίρεσε τις ώρες που εκτελείς διαδικασίες και δες ποιο είναι το κομμάτι της ημέρας που μένει για να είσαι δημιουργικός με δικές σου ιδέες και πόσος είναι ο πραγματικός χρόνος ζωτικής αλληλεπίδρασης με τους ανθρώπους.
Σε ποιο μέρος της ημέρας είσαι παθητικός και σε ποιο είσαι ενεργητικός;
Αν το αποτέλεσμα «γέρνει» στο παθητικό κομμάτι τότε κάτι χρήζει επαναδιαπραγμάτευσης. Βλέπεις λειτουργώντας στο παθητικό κομμάτι, η ζωή μας γίνεται λιγότερο υγιής, λιγότερο ευτυχισμένη και λιγότερο ουσιαστική.
Σίγουρα δεν μπορώ να ελέγξω το χρόνο που έχω πάνω στον πλανήτη αλλά μπορώ να ελέγξω το τι θα κάνω με αυτόν που μου δίνετε όσο είμαι εδώ.
Και η έρευνα που διάβασα μου έδωσε έμπνευση όχι μόνο για το πώς θα ζήσω μια μεγάλη και υγιή ζωή αλλά κυρίως μια ζωή με νόημα. Δεν είναι δύσκολο, χρειάζεται τρόπο και σωστές επιλογές. Γιατί για αυτό μόνο πρόκειται: τη δύναμη της επιλογής.
Μαγείρεψε ένα γεύμα αντί να παραγγείλεις. Παίξε ένα παιχνίδι αντί να παρακολουθήσεις ένα. Γράψε μια παράγραφο αντί να διαβάσεις. Δώσε μια αγκαλιά αντί σιωπηλά να τη ζητάς. Περπάτα στη φύση αντί να κοιτάς φωτογραφίες. Κάνε μια καλή συζήτηση. Κάνε τέχνη. Ζήσε μια περιπέτεια.
Το έπιασες το νόημα; Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι μεγάλο. Αρκεί να κάνεις μικρά καθημερινά. Αυτό έχει τη δύναμη να διαμορφώσει τον κόσμο γύρω μας και τη ζωή μας την ίδια.
Να είσαι περιπετειώδης, εφευρέτης, επιχειρηματίας, καλλιτέχνης. Πρότεινε τις δικές σου ιδέες αντί απλά να αντιδράς στους άλλους. Γίνε ενεργός στη ζωή. Άρχισε να συμβάλλεις με τον τρόπο σου στον κόσμο γύρω σου. Πάνω απ ‘όλα, κάνε κάτι. Το να κάνω ή να δημιουργώ κάτι δεν με κάνει απλά να νιώθω ζωντανή αλλά με κρατάει ζωντανή.