Με τα ποσοστά παχυσαρκίας να έχουν εκτοξευθεί, τα αυτοάνοσα νοσήματα να βρίσκονται σε έξαρση και τις εκφυλιστικές παθήσεις να είναι βασικές αιτίες θνησιμότητας, η υγιεινή διατροφή είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι, τραβούν τον όρο «υγιεινή» πολύ πολύ μακριά. Τόσο μακριά που καταντά δογματισμός. Νιώθουν και πιστεύουν ότι συγκεκριμένα συστατικά τους δηλητηριάζουν κυριολεκτικά ή ακόμα χειρότερα, πολλοί ακολουθούν τα “trend” της εποχής… O λόγος για τη ζάχαρη, τη γλουτένη, το κρέας, το γάλα και άλλα πολλά το καθένα για τους λόγους του.
Δεν σχολιάζω την πρόθεση, η πρόθεση είναι πάντα η καλύτερη: μακροζωία, ευζωία. Μια βασική δράση είναι το άτομο να υιοθετήσει και να διατηρεί έναν υγιεινό τρόπο διατροφής. Όμως για κάποιους αυτό αρχίζει να γίνεται εμμονή. Αρχίζει να γίνεται μανία και να είναι άκαμπτοι ως προς τις ιδέες τους για τα συστατικά των τροφίμων, ή τα είδη των τροφίμων, τις ποσότητες και τις ώρες της σίτισης με αποτέλεσμα να σκέφτονται συνέχεια το φαγητό, να τους απορροφά ένα μεγάλο μέρος της ενέργειάς τους, να τους γεμίζει άγχος και φόβο και πολλές φορές να απομονώνονται κοινωνικά με αυτοσκοπό τη «σωστή» διατροφή.
Και αυτός ο δρόμος κάποιες φορές οδηγεί σε ακρότητες όπως και έχουν καταγραφεί περιστατικά φυτοφάγων γονέων που το βρέφος πέθανε από ασιτία γιατί δεν του έδιναν γάλα, επειδή είναι τοξικό…
Αυτό που θέλω να στιγματίσω με το συγκεκριμένο άρθρο είναι η ανελαστικότητα κάποιων ανθρώπων να ακούσουν την άλλη άποψη από τη δική τους.
Με ενοχλεί όταν τα πράγματα ξεφεύγουν και γίνονται ένα είδος “θρησκευτικής λατρείας” παρόμοιο με το “πίστευε, και μη ερεύνα” παρά του “πίστευε και μη, ερεύνα”. Είναι η πίστη τους ότι η τροφή είναι δηλητήριο. Και σίγουρα είναι.
Ίσως θα πρέπει να σκεφτούν όμως τι προκαλεί μεγαλύτερη τοξικότητα στο σώμα: η τροφή αυτή καθεαυτή ή η κορτιζόλη και όλες οι υπόλοιπες ορμόνες του στρες; Αυτή η μανία μεταφράζεται βιοχημικά στο σώμα και η απόκριση στο άγχος που προκαλείται επειδή σκέφτομαι συνέχεια το φαγητό, έρχομαι συνεχώς αντιμέτωπος με «ένοχα» συστατικά και ζω σε ένα «μολυσμένο» περιβάλλον ίσως να έχει σημαντικότερη επίπτωση στην υγεία από ότι λίγο ζάχαρη ή ίχνη γλουτένης.
Ζούμε στον πλανήτη Γη και όχι σε κάποια γυάλα. Μέχρι να υπάρξουν ειδικά αποστειρωμένα camp –που εύχομαι στο μέλλον να φτιαχτούν- για να στεγάσουν τους ανθρώπους με αυτές τις ανησυχίες, εγώ θα τους λυπάμαι. Γιατί το σώμα δεν καταλαβαίνει τη διαφορά αν η απειλή που βιώνει είναι πραγματική ή φανταστική (1). Το σώμα αντιδρά με τον ίδιο τρόπο. Φαντάσου λοιπόν να σε ταΐζεις με φανταστικές απειλές. Τελικά ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα: η ζάχαρη ή το άγχος σου μη τυχόν και την καταναλώσεις;
Η διατροφή και οι σωστές διατροφικές συνήθειες είναι και θα έπρεπε να είναι τρόπος ζωής. Είναι σημαντικό να τρεφόμαστε αυθόρμητα σωστά και να εκπαιδεύσουμε και τα παιδιά μας να το κάνουν.
Στις επιλογές των τροφών, τα ντουλάπια της τροφοθήκης μας, τα ράφια του ψυγείου μας είναι σημαντικό να υπάρχουν όσο το δυνατόν λιγότερο επεξεργασμένα τρόφιμα. Τρόφιμα που προβλέπονται στην ανθρώπινη διατροφή στην παραδοσιακή και φυσική τους μορφή.
Πρόκληση για τον καθένα από εμάς είναι να βρει την ιδανική για εκείνον διατροφή που επηρεάζεται από πάρα πολλούς παράγοντες: τον τρόπο ζωής, τα επίπεδα άγχους, την ηλικία, τις αιματολογικές του εξετάσεις, τις πεποιθήσεις του, τις συνήθειες, τους οικονομικούς πόρους και πολλά άλλα.
Το θέμα της ιδανικής διατροφής είναι τόσο εξατομικευμένο όσο το δακτυλικό μας αποτύπωμα και μάλιστα σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μας ίσως αυτό να αλλάζει. Αυτό που χρειάζεται είναι να είμαστε λειτουργικοί άνθρωποι στη ζωή μας. Και για να είμαστε λειτουργικοί χρειάζεται να είμαστε ευέλικτοι.
Η διατροφή είναι ένα μεγάλο μέρος της ζωής και της καθημερινότητάς μας. Ας θυμόμαστε να το απολαμβάνουμε!
Αυτό ίσως να είναι μια βασική διαφορά ανάμεσα στο «ζω» και «επιβιώνω».
Σημασία όμως έχει να ανοίξει η αντίληψη και να φύγουμε από την ταμπελοποίηση και τον διατροφικό δογματισμό!